Η περιεγχειρητική αντιμικροβιακή προφύλαξη στα παιδιά: η συμμόρφωση με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες και τα αποτελέσματα μιας εκπαιδευτικής παρέμβασης.

Εισαγωγή: Η σωστή χρήση της Περιεγχειρητικής Αντιμικροβιακής Προφύλαξης (ΠΑΠ) είναι ουσιώδους σημασίας για την επίτευξη της βέλτιστης έκβασης των παιδιατρικών χειρουργικών ασθενών, καθώς η ακατάλληλη χρονική στιγμή χορήγησης και επιλογή του αντιμικροβιακού φαρμάκου μπορεί να συμβάλλει στην αύξηση της επίπτωσης των Λοιμώξεων Χειρουργικού Πεδίου (ΛΧΠ) ενώ, ταυτόχρονα, η παρατεταμένη διάρκεια χορήγησης της ΠΑΠ και η εκτεταμένη χρήση αντιβιοτικών ευρέος φάσματος έχουν ως συνέπεια την άυξηση του κινδύνου εμφάνισης λοίμωξης από Clostridium difficile, την ανάπτυξη πολυανθεκτικών μικροοργανισμών και την αύξηση του κόστους νοσοκομειακής φροντίδας και περίθαλψης. Αν και κατευθυντήριες οδηγίες για την ΠΑΠ έχουν δημοσιευτεί, λίγα δεδομένα είναι διαθέσιμα, σχετικά με τον βαθμό συμμόρφωσης με αυτές, στον παιδιατρικό πληθυσμό. Ο καθορισμός του βαθμού συμμόρφωσης σε αυτές τις οδηγίες είναι ιδιαίτερα σημαντικός στην Ελλάδα, επειδή το ποσοστό κατανάλωσης των αντιμικροβιακών και ο επιπολασμός των πολυανθεκτικών μικροοργανισμών είναι μεταξύ των πιο υψηλών που έχουν παρατηρηθεί στα αναπτυγμένα κράτη. Σκοπός: Η αξιολόγηση των πρακτικών ΠΑΠ, που εφαρμόζονται, σήμερα, στην γενική χειρουργική παίδων στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες και η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας μιας εκπαιδευτικής παρέμβασης για τη βελτίωση της συμμόρφωσης στις τρέχουσες κατευθυντήριες οδηγίες στους παιδιατρικούς ασθενείς. Υλικό και μέθοδοι: Μία προοπτική μελέτη τριών φάσεων των χειρουργικών επεμβάσεων, πραγματοποιήθηκε στο Τμήμα της Χειρουργικής Παίδων του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία», στην Αθήνα, από τον Απρίλιο 2013 έως τον Δεκέμβριο 2014. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μια προοπτική μελέτη διάρκειας ενός έτους από τον Ιούλιο 2014 έως τον Ιούνιο 2015, με σκοπό την καταγραφή και την αξιολόγηση της χρονικής στιγμής χορήγησης ΠΑΠ και της αναγκαιότητας επαναχορήγησης ΠΑΠ κατά τη διάρκεια της επέμβασης, σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες. Στις μελέτες συμπεριλήφθηκαν όλοι οι παιδιατρικοί ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση, σύμφωνα με τα κριτήρια και τους ορισμούς του Εθνικού Δικτύου Επιτήρησης Ασφάλειας Φροντίδας Υγείας των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Για την συλλογή των δεδομένων όλων των χειρουργικών επεμβάσεων, χρησιμοποιήθηκε η τροποποιημένη φόρμα του Κέντρου Ελέγχου των Νοσημάτων των ΗΠΑ. Η εκπαιδευτική παρέμβαση στόχευε σε όλους τους παιδοχειρουργούς του τμήματος και τα αποτελέσματα που αξιολογήθηκαν ήταν η καταλληλότητα της ΠΑΠ, που ορίστηκε ως η χορήγηση των προεγχειρητικών δόσεων των κατάλληλων αντιμικροβιακών φαρμακών για συγκεκριμένες χειρουργικές επεμβάσεις για την σωστή χρονική διάρκεια, δηλαδή για χρονικό διάστημα μικρότερο από 24 ώρες, σύμφωνα με έγκυρες διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες. Τα ποσοστά των ΛΧΠ υπολογίστηκαν πριν και μετά την παρέμβαση. Επίσης, η καταλληλότητα της χρονικής στιγμής και η αναγκαιότητα της διεγχειρητικής επαναχορήγησης της ΠΑΠ αξιολογήθηκαν, σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες και όλοι οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν μετεγχειρητικά και υπολογίστηκαν τα ποσοστά των ΛΧΠ. Αποτελέσματα: Κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου της μελέτης συμμετείχαν 889 παιδιά (219 πριν και 670 την περίοδο μετά την παρέμβαση).Το ποσοστό των ασθενών που έλαβε σωστή ΠΑΠ βελτιώθηκε από 6,2% σε 77,1% μετά την εκπαιδευτική παρέμβαση (p<0.001). Η μέση διάρκεια της ΠΑΠ μειώθηκε από 5 σε 1 ημέρα στην πριν και μετά την παρέμβαση περίοδο, αντίστοιχα. Δεν παρατηρήθηκε αύξηση στο ποσοστό των ΛΧΠ (0,93% και 0,92%, p=0,992, πριν και μετά την παρέμβαση, αντίστοιχα). Επίσης, κατά τη διάρκεια της μελέτης για την αξιολόγηση της χρονικής στιγμής χορήγησης της ΠΑΠ και τη διεγχειρητική επαναχορήγησή της, συμμετείχαν 483 παιδιά. Στο 60% των επεμβάσεων, χορηγήθηκαν αντιμικροβιακά εντός 15 λεπτών πριν την χειρουργική τομή, ενώ η χρονική στιγμή χορήγησης της ΠΑΠ ήταν ακατάλληλη στο 11,4% των επεμβάσεων. Το ποσοστό ΛΧΠ ήταν 0,93% και 1,82% μεταξύ των ασθενών που έλαβαν ΠΑΠ την κατάλληλη και ακατάλληλη χρονική στιγμή, αντίστοιχα (p=0.542). Διεγχειρητική επαναχορήγηση πραγματοποιήθηκε στο 40,9% των επεμβάσεων, στις οποίες απαιτούνταν. Συμπεράσματα: Μια εκπαιδευτική παρέμβαση με στόχο τους χειρουργούς παίδων, βελτίωσε την επιλογή του αντιμικροβιακού και την χρονική στιγμή διακοπής της ΠΑΠ. Επιπλέον, η χρονική στιγμή χορήγησης της προεγχειρητικής δόσης της ΠΑΠ ήταν κατάλληλη στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, ενώ περαιτέρω βελτίωση είναι αναγκαία για τη διασφάλιση της κατάλληλης διεγχειρητικής επαναχορήγησης.Introduction: Appropriate use of perioperative antimicrobial prophylaxis (AP) is essential to attain optimal pediatric patients’ outcomes as inappropriate timing and drug choice can raise the risk of Surgical Site Infections (SSIs). Inappropriately prolonged duration and overly broad spectrum of perioperative AP can raise risk of Clostridium difficile infection and contribute to development of multi-drug resistant organisms. Although guidelines for AP have been published, limited data are available regarding the degree of compliance with these guidelines in pediatric surgical populations. Determining adherence to these guidelines is particularly important in Greece, because the rate of antimicrobial consumption and prevalence of multi-drug resistant organisms are among the highest observed in developed nations. Aim: The aims of this study were to assess the current perioperative AP practices in pediatric surgery patients in Greece, determine adherence to published guidelines and evaluate the effectiveness of an educational intervention to improve adherence to PAP guidelines in pediatric patients Methods: A three-phase prospective study with a pre-post design was conducted from April 2013 until December 2014 in the Department of Pediatric Surgery of the Aghia Sophia Children’s Hospital, in Athens, Greece. Also, a one-year prospectivesurveillance study of pediatric surgical procedures was conducted from July 2014 to June 2015 to assess the timing of administration and the need for re-dosing of PAP in pediatric patients and determine adherence to published guidelines. All inpatients and outpatients subjected to one or more surgical procedures, as defined by the National Healthcare Surveillance Safety Network (NHSN) of Centers for Disease Control and Prevention (CDC), were eligible to be included in our study. A modified Centers for Disease Control’s (CDC) Denominator for Procedure form was used to collect clinical and PAP data. The educational intervention was targeted at all pediatric surgeons in the department. Outcomes assessed were the appropriateness of the agent selected for PAP (according to international guidelines) and appropriate termination of PAP within 24 hours of surgery completion. SSI rates were calculated before and after the intervention. Moreover, outcomes assessed were the timing of PAP’s administration (appropriate defined as within 60 minutes before surgery) and the need of intraoperative re-dosing of PAP (according to international guidelines), while SSI rates were also calculated. Results: During the study period 889 children were enrolled (219 in the pre- and 670 in the post-intervention period). The percentage of patients receiving appropriate PAP improved from 6.2% to 77.1% after the educational intervention (p<0.001). The median duration of PAP was reduced from 5 to 1 days in pre- and post-intervention period, respectively. There was no increase in the rate of SSIs (0.93% and 0.92%, p=0.992, in pre- and post-intervention, respectively). Additionally, during the study period for assessing the timing and re-dosing of PAP, 483 children were enrolled. In the 60% of procedures antimicrobials were administered within 15 minutes before incision, while the timing of PAP was inappropriate in 11.4% of procedures. The SSI rate was 0.93% and 1.82% among patients with appropriate and inappropriate timing, respectively (p=0.542). Re-dosing was administered in the 40.9% of procedures, in which it was required. Conclusions: An educational intervention targeted at pediatric surgeons improved the selection of agent and timely discontinuation of PAP. Moreover, the timing of preoperative dose of PAP was appropriate in the vast majority of cases, while further improvements are needed to ensure appropriate re-dosin

Thyroid hormone alterations in critically and non-critically ill patients with SARS-CoV-2 infection

Objective: Following the evolution of COVID-19 pandemic, reports pointed on a high prevalence of thyroiditis-related thyrotoxicosis. Interpretation of thyroid tests during illness, however, is hampered by changes occurring in the context of non-thyroidal illness syndrome (NTIS). In order to elucidate these findings, w e studied thyroid function in carefully selected cohorts of COVID-19 positive and negative patients. Design: Cohort observational study. Methods: We measured TSH, FT4, T3 within 24 h of admission in 196 patients without thyroid disease and/or confounding medications. In this study, 102 patients were SARS-CoV-2 positive; 41 admitted in the ICU, 46 in the ward and 15 outpatients. Controls consisted of 94 SARS-CoV-2 negative patients; 39 in the ICU and 55 in the ward. We designated the thyroid hormone patterns as consistent with NTIS, thyrotoxicosis and hypothyroidism. Results: A NTIS pattern was encountered in 60% of ICU and 36% of ward patients, with similar frequencies between SARS-CoV-2 positive and negative patients (46.0% vs 46.8%, P = NS). A thyrotoxicosis pattern was observed in 14.6% SARS-CoV-2 ICU patients vs 7.7% in ICU negative (P = NS) and, overall in 8.8% of SARS-CoV-2 positive vs 7.4% of neg ative patients. In these patients, thyroglobulin levels were similar to those with normal thyroid function or NTIS. The hypothyroidism pattern was rare. Conclusions: NTIS pattern is common and relates to the severity of disease rather than SARS-CoV-2 infection. A thyrotoxicosis pattern is less frequently observed with similar frequency between patients with and without COVID-19. It is suggested that thyroid hormone monitoring in COVID-19 should not differ from other crit ically ill patients

Diagnostic value of triggering receptor expressed on myeloid cells-1 and C-reactive protein for patients with lung infiltrates: an observational study

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Differential diagnosis of patients with lung infiltrates remains a challenge. Triggering receptor expressed on myeloid cells (TREM)-1 is a neutrophil and monocyte receptor up-regulated during infection. The aim of this study was to evaluate the diagnostic accuracy of TREM-1 and of C-reactive protein (CRP) from patients with lung infiltrates to discern community acquired lung infections.</p> <p>Methods</p> <p>68 patients admitted to a medical ward with acute respiratory illness were enrolled in the study. Neutrophil and monocyte TREM-1 expression were measured by flow cytometry, sTREM-1 by an enzyme immunoassay and C-reactive protein by nephelometry. Clinical pulmonary infection score was recorded.</p> <p>Results</p> <p>34 patients were diagnosed with bacterial community acquired pneumonia (group A) and 34 with non-bacterial pulmonary disease (group B). Median serum TREM-1 concentration was 102.09 pg/ml in group A and lower than 15.10 pg/ml (p < 0.0001) in group B. Mean±SE neutrophil TREM-1 expression was 4.67 ± 0.53 MFI in group A and 2.64 ± 0.25 MFI (p = 0.001) in group B. Monocyte TREM-1 expression was 4.2 ± 0.42 MFI in group A and 2.64 ± 0.35 MFI (p = 0.007) in group B and mean±SE CRP was 18.03 ± 2 mg/ml in group A and 7.1 ± 1.54 mg/ml (p < 0.001) in group B. A cut-off of 19.53 pg/ml of sTREM-1 with sensitivity 82.6% and specificity 63% to discriminate between infectious and non-infectious pulmonary infiltrates was found. sTREM-1 at admission greater than 180 pg/ml was accompanied with unfavourable outcome.</p> <p>Conclusion</p> <p>TREM-1 myeloid expression and sTREM-1 are reliable markers of bacterial infection among patients with pulmonary infiltrates; sTREM-1 is a predictor of final outcome.</p

Intravitreal Bevacizumab treatment of cystoid macular edema in retinal vascular diseases: results and prognostic factors

Die intravitreale Therapie mit VEGF-Inhibitoren hat zu fundamentalen Veränderungen der Behandlungsstrategien in der Augenheilkunde geführt. Es scheint, dass die VEGF-Inhibitoren langsam an die Stelle palliativer oder wirkungsärmerer Behandlungen der Vergangenheit treten. Ziel unserer Arbeit ist die Wirkung (Visusveränderung und Veränderung der zentralen Netzhauthöhe (CRT)) eines der wichtigsten VEGF-Inhibitoren (Bevacizumab) beim Makulaödem (MÖ) im Rahmen der drei häufigsten vaskulären Erkrankungen (Zentral-venenverschluss (ZVV), Venenastverschluss (VAV) und Diabetes mellitus (DM)) zu analysieren. Außerdem sollen prognostische Faktoren für einen Visusgewinn identifiziert werden. Bei den VAV hat die Bevacizumab-Therapie zu einem Visusgewinn von 2 Zeilen nach 6 und 12 Monaten geführt. Zudem hat sich das MÖ signifikant um 120 bzw. 100 µm nach 6 bzw. 12 Monaten zurückgebildet. Als unabhängiger prognostischer Faktor für den Visusgewinn konnte nur der Ausgangsvisus identifiziert werden und zwar gewinnen insbesondere Patienten mit schlechtem Ausgangsvisus. Bei den ZVV hat die Bevacizumab-Therapie zu einem signifikanten Visusgewinn von 2 Zeilen nach 6 Monaten geführt. Nach 1 Jahr reduzierte sich der Visusanstieg jedoch nicht signifikant auf 1 Zeile. Das MÖ zeigte eine signifikante Reduktion um 251 µm nach 6 Monaten und 310 µm nach 1 Jahr. Als unabhängiger prognostischer Faktor konnte auch hier nur der Ausgangsvisus identifiziert werden. Es gilt, genauso wie bei den VAV, dass insbesondere Augen mit einer schlechten initialen Sehschärfe von der Therapie profitieren. Beim MÖ im Rahmen eines DM hat die Bevacizumab-Therapie nach 1 Jahr weder zu einer signifikanten Veränderung der Sehschärfe noch der CRT geführt. Auch hier konnte als einziger unabhängiger prognostischer Faktor für einen Visusgewinn der Ausgangsvisus identifiziert werden. Insbesondere profitieren Patienten mit einer schlechten Ausgangssehschärfe. Zusammenfassend ist die Bevacizumab-Therapie eine vielversprechende Therapieoption zur Behandlung des MÖs im Rahmen retinaler vaskulärer Erkrankungen. Weitere prospektive randomisierte, verblindete Studien sind notwendig, um zu klären, ob die Bevacizumab-Therapie an die Stelle der bisherigen Therapieoptionen treten wird.The intravitreal therapy with VEGF inhibitors led to fundamental changes in the treatment strategies in ophthalmology. It seems that the VEGF inhibitors are slowly taking the place of palliative treatments of the past with less effect. The aim of our study is analyzing the effect (visual acuity and change of central retinal thickness (CRT)) of one of the most important VEGF inhibitors (bevacizumab) in macular edema (ME) following the three most common vascular diseases (central retinal vein occlusion (CRVO), branch retinal vein occlusion (BRVO) and diabetic retinopathy (DR)). In addition, we identified prognostic factors for a visual acuity gain. In the BRVO group the bevacizumab therapy led to a significant visual acuity gain of 2 lines after 6 months and after 1 year. In addition, the ME reduced significantly by 120µm and 100µm after 6 and 12 months, respectively. The initial visual acuity was identified as the only prognostic factor for a visual acuity gain. In the CRVO group the bevacizumab therapy led to a significant visual acuity gain of 2 lines after 6 months. After 1 year visual acuity improved 1 line (though not significant). ME showed a significant reduction of 251µm and 310µm after 6 months and 1 year, respectively. Initial visual acuity was identified as the only independent prognostic factor for a visual acuity gain. Both the CRVO and the BRVO group showed that eyes with a poor initial visual acuity benefit most from the therapy. Interestingly, eyes with diabetic ME showed no significant change in visual acuity or CRT at 1 year after bevacizumab therapy. Also, the initial visual acuity was identified as the only prognostic factor for a visual acuity gain. In conclusion, the bevacizumab therapy is a promising therapeutic option for the treatment of ME by retinal vascular diseases. Further prospective randomized blinded studies are needed to clarify whether the bevacizumab therapy is to replace the current treatment options

Μελέτη της τριπλής αλληλεπίδρασης μεταξύ του βιολογικού παράγοντα Bacillus amyloliquefaciens MBI600, φυτών και φυτοπαθογόνων βακτηρίων

The objective of this study was to elucidate the mechanisms of the three-way plant-B. amyloliquefaciens MBI600-bacterial pathogen interaction. A holistic approach was implemented; at first, the bactericidal activity of B. amyloliquefaciens MBI600 was evaluated in vitro and in planta against various bacterial pathogens. MBI600 showed antibacterial activity in vitro against both gram- and gram+ species. Among the tested species, Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis, Ralstonia solanacearum, and Xanthomonas spp. were of high susceptibility, Erwinia amylovora of intermediate susceptibility and E. chrysanthemi and Pseudomonas spp. of low/no susceptibility.Foliar application of Serifel, the commercial formulation of MBI600, inhibited infection of tomato plants by the soil-borne phytopathogen R. solanacearum. It also displayed biocontrol activity against X. campestris pv. vesicatoria and reduced disease symptoms caused by P. syringae pv. tomato, even if its population density was not affected significantly. In support, wildfire disease development and population density of its causing agent were impaired significantly in Nicotiana benthamiana leaves. MBI600 produced and secreted bacillibactin, a catecholate siderophore, under iron depletion growth conditions. In vitro and in planta tests suggested that production of bacillibactin resulted in a broadening of the MBI600 target range among phytopathogens. The ability of MBI600 to colonize different plant was also evaluated. Results suggested that ΜΒΙ600 effectively colonized, in a dose-dependent manner, tomato and corn roots as well as leaves of tomato, N. benthamiana and lettuce plants following Serifel application. Furthermore, microbiological tests and expression of genes involved in rhizosphere competence revealed that colonization is facilitated by root exudates and elicitors from competitive species, which enhanced swarming of MBI600 and synthesis of bactericidal antibiotics. Finally, the activation of immune responses of tomato plants in the presence of MBI600 or its metabolites was investigated based on the expression of defense-related genes and transcriptomic analysis. Foliar application of Serifel activated defense mechanisms in a dose-dependent manner; low dosage activated only SA-responsive genes (npr1, pr1b1) whereas use of suggested dosage resulted in the activation of all JA/ET-responsive genes assessed (erf1, loxD, myc2), while the SA signaling pathway was still active. These results suggested a synergy between SA and JA/ET – responsive pathways, which was confirmed in experiments using MBI600 metabolites. Furthermore, MBI600 metabolites suppressed absisic acid and enhanced auxin signaling pathways. They also activated components of Jasmonic acid (JA) and ethylene (ET) biosynthesis and signaling pathways. In contrast to leaf application, CFCF did not affect SA-responsive genes targeted in this study.Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να διασαφηνιστούν οι μηχανισμοί της τριπλής αλληλεπίδρασης μεταξύ του βιολογικού παράγοντα Β. amyloliquefaciens MBI600, φυτών και φυτοπαθογόνων βακτηρίων. Για τον σκοπό αυτό εφαρμόστηκε μια ολιστική προσέγγιση. Αρχικά, αξιολογήθηκε η βακτηριοκτόνος δράση του B. amyloliquefaciens ΜΒΙ600, in vitro και in planta, έναντι διαφόρων βακτηριακών παθογόνων. Στα in vitro πειράματα, το στέλεχος ΜΒΙ600 εμφάνισε αντιβακτηριακή δράση τόσο εναντίον Gram- όσο και Gram+ βακτηριακών ειδών. Μεταξύ των ειδών που ελέγχθηκαν, τα είδη Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis, Ralstonia solanacearum και Xanthomonas spp. εμφάνισαν υψηλή ευαισθησία, το είδος Erwinia amylovora χαμηλή ευαισθησία ενώ το είδος Ε. chrysanthemi και όλα τα είδη του γένους Pseudomonas spp. δεν εμφάνισαν καθόλου ευαισθησία.Όσον αφορά τα in planta πειράματα, η εφαρμογή του εμπορικού σκευάσματος του ΜΒΙ600, Serifel, σε φύλλα τομάτας ανέστειλε τη μόλυνση από το φυτοπαθογόνο βακτήριο εδάφους R. solanacearum. Επίσης, ήταν ικανή να ελέγξει σημαντικά τα συμπτώματα της ασθένειας της βακτηριακής κηλίδωσης που προκαλείται από το είδος X. campestris pv. vesicatoria αλλά και της ασθένειας της βακτηριακής στιγμάτωσης της τομάτας που οφέιλεται στην μόλυνση από το είδος Ρ. syringae pv. tomato, ακόμη και αν η πυκνότητα του πληθυσμού δεν επηρεάστηκε σημαντικά. Επιπλέον, παρατηρήθηκε σημαντική μείωση τόσο των συμπτωμάτων της ασθένειας του βακτηριακού καψίματος της τομάτας όσο και της πυκνότητας του πληθυσμού του αιτίου της μόλυνσης, P. syringae pv. tabaci, σε φυτά Nicotiana benthamiana. In vitro πειράματα επιβεβαίωσαν ότι το στέλεχος MBI600, υπό συνθήκες έλλειψης σιδήρου, παράγει και εκκρίνει τον κατεχολικό σιδηροφορέα, bacillibactin. Τόσο οι δοκιμές in vitro όσο και in planta έδειξαν ότι η παραγωγή της bacillibactin είχε σαν αποτέλεσμα τη ενίσχυση της αντιμικροβιακής δράσης του ΜΒΙ600 μεταξύ των φυτοπαθογόνων βακτηρίων.Ακολούθως, προσδιορίστηκε η ικανότητα του στελέχους MBI600 να αποικίζει διαφορετικά είδη φυτικών ξενιστών. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ότι το στέλεχος ΜΒΙ600 είναι ικανό να αποικίζει αποτελεσματικά τις ρίζες φυτών τομάτας και καλαμποκιού, καθώς και τα φύλλα φυτών τομάτας, Ν. Benthamiana και μαρουλιού, μετά την εφαρμογή του Serifel, κατά τρόπο δοσοεξαρτώμενο. Επιπλέον, χρησιμοποιώντας μικροβιολογικές δοκιμές και ποσοτική PCR αποδείχθηκε ότι τόσο οι εκκρινόμενες ουσίες της ρίζας όσο και τα φυτοπαθογόνα βακτήρια διεγείρουν την παραγωγή αντιβιοτικών του στελέχους ΜΒΙ600, την ομαδική κινητοποίηση και τον ανταγωνισμό. Τέλος, το εμπορικό στέλεχος B. amyloliquefaciens MBI600 αξιολογήθηκε ως προς την ικανότητά του να επάγει την ISR μετά από εφαρμογή με ριζοπότισμα ή ψεκασμό φύλλων φυτών τομάτας. Επίσης, το Φιλτραρισμένο Υπερκείμενο Κυτταρικής Καλλιέργειας (ΦΥΚΚ) του ΜΒΙ600 δοκιμάστηκε σε φυτά και σπορόφυτα τομάτας. Τα επίπεδα έκφρασης 23 γονιδίων-δεικτών, που εμπλέκονται σε μονοπάτια σηματοδότησης του σαλικυλικού οξέος (SA) και των αιθυλενίου/γιασμονικού οξέος (ET/JA), αξιολογήθηκαν με ποσοτική PCR πραγματικού χρόνου. Η εφαρμογή του Serifel στο φύλλο ενεργοποίησε τους αμυντικούς μηχανισμούς των φυτών με τρόπο δοσοεξαρτώμενο. Η χαμηλή συγκέντρωση ενεργοποίησε γονίδια του μονοπατιού σηματοδότησης του SA (npr1, pr1b1). Από την άλλη μεριά, η χρήση της προτεινόμενης συγκέντρωσης του Serifel είχε ως αποτέλεσμα την ενεργοποίηση όλων των γονιδίων απόκρισης των μονοπατιών σηματοδότησης των JA / ET που αξιολογήθηκαν (erf1, loxD, myc2), διατηρώντας ενεργό το μονοπάτι σηματοδότησης του SA. Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν μια συνέργεια μεταξύ των μονοπατιών του SA και των JA / ET, κάτι που επιβεβαιώθηκε και με παρόμοια ανάλυση μετά την εφαρμογή των μεταβολιτών (ΦΥΚΚ) του MBI600. Επιπλέον, οι μεταβολίτες MBI600 κατέστειλαν το μονοπάτι σηματοδότησης του αμπσισικού (ΑΒΑ) ενώ ενίσχυσαν αυτό της αυξίνης. Επίσης, ενεργοποίησαν συστατικά των οδών βιοσύνθεσης και σηματοδότησης του γιασμονικού οξέος (JA) και του αιθυλενίου (ΕΤ). Σε αντίθεση με την εφαρμογή στο φύλλο, το ΦΥΚΚ δεν επηρέασε τα υπό μελέτη γονίδια που σχετίζονται με το μονοπάτι σηματοδότησης του SA

Perioperative antimicrobial prophylaxis in pediatric patients in Greece: compliance with guidelines and impact of an educational intervention

Introduction: Appropriate use of perioperative antimicrobial prophylaxis (AP) is essential to attain optimal pediatric patients’ outcomes as inappropriate timing and drug choice can raise the risk of Surgical Site Infections (SSIs). Inappropriately prolonged duration and overly broad spectrum of perioperative AP can raise risk of Clostridium difficile infection and contribute to development of multi-drug resistant organisms. Although guidelines for AP have been published, limited data are available regarding the degree of compliance with these guidelines in pediatric surgical populations. Determining adherence to these guidelines is particularly important in Greece, because the rate of antimicrobial consumption and prevalence of multi-drug resistant organisms are among the highest observed in developed nations.Aim: The aims of this study were to assess the current perioperative AP practices in pediatric surgery patients in Greece, determine adherence to published guidelines and evaluate the effectiveness of an educational intervention to improve adherence to PAP guidelines in pediatric patientsMethods: A three-phase prospective study with a pre-post design was conducted from April 2013 until December 2014 in the Department of Pediatric Surgery of the Aghia Sophia Children’s Hospital, in Athens, Greece. Also, a one-year prospectivesurveillance study of pediatric surgical procedures was conducted from July 2014 to June 2015 to assess the timing of administration and the need for re-dosing of PAP in pediatric patients and determine adherence to published guidelines. All inpatients and outpatients subjected to one or more surgical procedures, as defined by the National Healthcare Surveillance Safety Network (NHSN) of Centers for Disease Control and Prevention (CDC), were eligible to be included in our study. A modified Centers for Disease Control’s (CDC) Denominator for Procedure form was used to collect clinical and PAP data. The educational intervention was targeted at all pediatric surgeons in the department. Outcomes assessed were the appropriateness of the agent selected for PAP (according to international guidelines) and appropriate termination of PAP within 24 hours of surgery completion. SSI rates were calculated before and after the intervention. Moreover, outcomes assessed were the timing of PAP’s administration (appropriate defined as within 60 minutes before surgery) and the need of intraoperative re-dosing of PAP (according to international guidelines), while SSI rates were also calculated.Results: During the study period 889 children were enrolled (219 in the pre- and 670 in the post-intervention period). The percentage of patients receiving appropriate PAP improved from 6.2% to 77.1% after the educational intervention (p<0.001). The median duration of PAP was reduced from 5 to 1 days in pre- and post-intervention period, respectively. There was no increase in the rate of SSIs (0.93% and 0.92%, p=0.992, in pre- and post-intervention, respectively). Additionally, during the study period for assessing the timing and re-dosing of PAP, 483 children were enrolled. In the 60% of procedures antimicrobials were administered within 15 minutes before incision, while the timing of PAP was inappropriate in 11.4% of procedures. The SSI rate was 0.93% and 1.82% among patients with appropriate and inappropriate timing, respectively (p=0.542). Re-dosing was administered in the 40.9% of procedures, in which it was required.Conclusions: An educational intervention targeted at pediatric surgeons improved the selection of agent and timely discontinuation of PAP. Moreover, the timing of preoperative dose of PAP was appropriate in the vast majority of cases, while further improvements are needed to ensure appropriate re-dosing.Εισαγωγή: Η σωστή χρήση της Περιεγχειρητικής Αντιμικροβιακής Προφύλαξης (ΠΑΠ) είναι ουσιώδους σημασίας για την επίτευξη της βέλτιστης έκβασης των παιδιατρικών χειρουργικών ασθενών, καθώς η ακατάλληλη χρονική στιγμή χορήγησης και επιλογή του αντιμικροβιακού φαρμάκου μπορεί να συμβάλλει στην αύξηση της επίπτωσης των Λοιμώξεων Χειρουργικού Πεδίου (ΛΧΠ) ενώ, ταυτόχρονα, η παρατεταμένη διάρκεια χορήγησης της ΠΑΠ και η εκτεταμένη χρήση αντιβιοτικών ευρέος φάσματος έχουν ως συνέπεια την άυξηση του κινδύνου εμφάνισης λοίμωξης από Clostridium difficile, την ανάπτυξη πολυανθεκτικών μικροοργανισμών και την αύξηση του κόστους νοσοκομειακής φροντίδας και περίθαλψης. Αν και κατευθυντήριες οδηγίες για την ΠΑΠ έχουν δημοσιευτεί, λίγα δεδομένα είναι διαθέσιμα, σχετικά με τον βαθμό συμμόρφωσης με αυτές, στον παιδιατρικό πληθυσμό. Ο καθορισμός του βαθμού συμμόρφωσης σε αυτές τις οδηγίες είναι ιδιαίτερα σημαντικός στην Ελλάδα, επειδή το ποσοστό κατανάλωσης των αντιμικροβιακών και ο επιπολασμός των πολυανθεκτικών μικροοργανισμών είναι μεταξύ των πιο υψηλών που έχουν παρατηρηθεί στα αναπτυγμένα κράτη.Σκοπός: Η αξιολόγηση των πρακτικών ΠΑΠ, που εφαρμόζονται, σήμερα, στην γενική χειρουργική παίδων στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες και η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας μιας εκπαιδευτικής παρέμβασης για τη βελτίωση της συμμόρφωσης στις τρέχουσες κατευθυντήριες οδηγίες στους παιδιατρικούς ασθενείς.Υλικό και μέθοδοι: Μία προοπτική μελέτη τριών φάσεων των χειρουργικών επεμβάσεων, πραγματοποιήθηκε στο Τμήμα της Χειρουργικής Παίδων του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία», στην Αθήνα, από τον Απρίλιο 2013 έως τον Δεκέμβριο 2014. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μια προοπτική μελέτη διάρκειας ενός έτους από τον Ιούλιο 2014 έως τον Ιούνιο 2015, με σκοπό την καταγραφή και την αξιολόγηση της χρονικής στιγμής χορήγησης ΠΑΠ και της αναγκαιότητας επαναχορήγησης ΠΑΠ κατά τη διάρκεια της επέμβασης, σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες. Στις μελέτες συμπεριλήφθηκαν όλοι οι παιδιατρικοί ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση, σύμφωνα με τα κριτήρια και τους ορισμούς του Εθνικού Δικτύου Επιτήρησης Ασφάλειας Φροντίδας Υγείας των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Για την συλλογή των δεδομένων όλων των χειρουργικών επεμβάσεων, χρησιμοποιήθηκε η τροποποιημένη φόρμα του Κέντρου Ελέγχου των Νοσημάτων των ΗΠΑ. Η εκπαιδευτική παρέμβαση στόχευε σε όλους τους παιδοχειρουργούς του τμήματος και τα αποτελέσματα που αξιολογήθηκαν ήταν η καταλληλότητα της ΠΑΠ, που ορίστηκε ως η χορήγηση των προεγχειρητικών δόσεων των κατάλληλων αντιμικροβιακών φαρμακών για συγκεκριμένες χειρουργικές επεμβάσεις για την σωστή χρονική διάρκεια, δηλαδή για χρονικό διάστημα μικρότερο από 24 ώρες, σύμφωνα με έγκυρες διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες. Τα ποσοστά των ΛΧΠ υπολογίστηκαν πριν και μετά την παρέμβαση. Επίσης, η καταλληλότητα της χρονικής στιγμής και η αναγκαιότητα της διεγχειρητικής επαναχορήγησης της ΠΑΠ αξιολογήθηκαν, σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες και όλοι οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν μετεγχειρητικά και υπολογίστηκαν τα ποσοστά των ΛΧΠ. Αποτελέσματα: Κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου της μελέτης συμμετείχαν 889 παιδιά (219 πριν και 670 την περίοδο μετά την παρέμβαση).Το ποσοστό των ασθενών που έλαβε σωστή ΠΑΠ βελτιώθηκε από 6,2% σε 77,1% μετά την εκπαιδευτική παρέμβαση (p<0.001). Η μέση διάρκεια της ΠΑΠ μειώθηκε από 5 σε 1 ημέρα στην πριν και μετά την παρέμβαση περίοδο, αντίστοιχα. Δεν παρατηρήθηκε αύξηση στο ποσοστό των ΛΧΠ (0,93% και 0,92%, p=0,992, πριν και μετά την παρέμβαση, αντίστοιχα). Επίσης, κατά τη διάρκεια της μελέτης για την αξιολόγηση της χρονικής στιγμής χορήγησης της ΠΑΠ και τη διεγχειρητική επαναχορήγησή της, συμμετείχαν 483 παιδιά. Στο 60% των επεμβάσεων, χορηγήθηκαν αντιμικροβιακά εντός 15 λεπτών πριν την χειρουργική τομή, ενώ η χρονική στιγμή χορήγησης της ΠΑΠ ήταν ακατάλληλη στο 11,4% των επεμβάσεων. Το ποσοστό ΛΧΠ ήταν 0,93% και 1,82% μεταξύ των ασθενών που έλαβαν ΠΑΠ την κατάλληλη και ακατάλληλη χρονική στιγμή, αντίστοιχα (p=0.542). Διεγχειρητική επαναχορήγηση πραγματοποιήθηκε στο 40,9% των επεμβάσεων, στις οποίες απαιτούνταν.Συμπεράσματα: Μια εκπαιδευτική παρέμβαση με στόχο τους χειρουργούς παίδων, βελτίωσε την επιλογή του αντιμικροβιακού και την χρονική στιγμή διακοπής της ΠΑΠ. Επιπλέον, η χρονική στιγμή χορήγησης της προεγχειρητικής δόσης της ΠΑΠ ήταν κατάλληλη στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, ενώ περαιτέρω βελτίωση είναι αναγκαία για τη διασφάλιση της κατάλληλης διεγχειρητικής επαναχορήγησης